Czas nieubłaganie leci ...

Tak bardzo chciałabym cofnąć czas . Znów być dzieckiem . Taka mała , chudziutka , drobniutka dziewczynka . A nie tłusty pasztet z zaokrąglonymi biodrami i odstającym tyłkiem . Chciałabym zacząć całe życie od początku .
Kiedy cofam się chce mi się płakać . Słodko-gorzki smak . Ale ja już nie potrafię wspominać miłych chwil . Po prostu nie potrafię . W pamięci zapisują się tylko złe . Te "miłe" komentarze na mój temat , kiedy zaczęłam być na nie wyczulona . Ciągle brzmią w mojej głowie i ranią . To wszystko tak boli . Przeszłość , teraźniejszość i przyszłość . Kiedyś byłam wesoła i pełna energii . Czytałam książki i przejmowałam się swoim wyglądem . Lubiłam się spotykać z moimi "przyjaciółkami"  i śmiać się razem z nimi . Wszystko się zmieniło . Teraz jestem szara mysz . Nie wiem co ze sobą zrobić , mam co , ale nie chce mi się nic . Znowu . Chciałabym odejść od komputera i poczytać książkę . To wszystko zawładnęło mną . Niestety .
Jest jednak nadzieja . Dieta idzie  całkiem dobrze , muszę zacząć ćwiczyć . Mam zamiar kupić sobie tą płytę z ćwiczeniami z Shape'a . Na razie waga stoi w miejscu . Nienawidzę tego  . Chciałabym schudnąć na mój wyjazd do 45 . Raczej się nie uda . Postawiłam sobie nowy cel 40-39 kg i koniec . Tylko boję się szpitala . Nie chce tam trafić . To koszmar . Nie ma się czym chwalić , ale podam wam moje ogromne wymiary :
talia : 62 cm
biodra:72 cm
uda: 50 cm
Kiedyś moje uda miały jakieś 45-47 cm .
Jeszcze moja mama zaczyna swoje komentowanie . Myśli , że ja uwierzę w jej komentarze . Dlaczego ona cały czas kłamie jak wyglądam . Ona ma obsesje tylko , że w drugą stronę . Dla niej gdybym była otyła byłabym normalna  .